اخلاص زائران دل‌شکسته مقابل تابلو «اذن ورود»

در ورودی‌های مختلف حرم امام‌رضا (ع)، معمولا زائران پیش از آنکه پا به صحن‌ها بگذارند، زمزمه‌ای از سلام و اذن ورود با خود دارند. در آستانه هر ورودی، تابلوی «اذن ورود» یادآوری دل‌نشینی است که پیش روی زائران قرار گرفته است. متنی روان و آشنا دل‌ها را متوجه صاحب این خانه می‌کند؛ لحظه‌ای مکث، دستی بر سینه، نگاهی به آسمان. مقابل این تابلو‌ها برای هر زیارت‌کننده‌ای جایی است برای اجازه حضور.

روبه‌روی در‌های حرم، تابلوی «اذن ورود» پا‌ها را متوقف می‌کند. خیلی‌ها مانند وجیهه جلالی از نجف‌آباد اصفهان، عادت دارند ابتدا این دعا را بخوانند و با رضایت بیشتر وارد حرم شوند. او می‌گوید: هر کاری آدابی دارد و خواندن این دعا هم از آداب ورود به حرم است. وقتی دعا به «یَسْمَعُونَ کَلامی وَ یَرُدُّونَ سَلامی» می‌رسد، احساس می‌کنم ارتباطی بین من و امام برقرار می‌شود. همان لحظه که نام‌ها و مقامات امام در کلمات جاری می‌شود، دلم قوت می‌گیرد و قدم‌هایم را سبک‌تر به سوی صحن برمی‌دارم.

میان ازدحام حضور زائران در روز‌های پایانی شهریور، جمعی از نوجوانان سیستانی با نگاه‌های مشتاق از ورودی باب‌الجواد (ع) قدم در راه زیارت می‌گذارند. همگی مقابل تابلوی اذن ورود ایستاده‌اند، دست‌ها را رو به آسمان گرفته‌اند و بعد از قرائت دعا، صلوات خاصه را می‌خوانند. حضور دسته‌جمعی آنها وقتی از امام اذن می‌گیرند، حس معنوی توأم با امنیت را تداعی می‌کند. رسول مرادی، مربی قرآن آنها از شهرستان دَلگانِ سیستان‌وبلوچستان، می‌گوید: وظیفه ماست که نوجوانان را با این آداب آشنا کنیم. از امام‌رضا (ع) می‌خواهیم حاجات این عزیزان روا شود و در کمال سلامت نزد خانواده‌هایشان بازگردند.

لحظه حضور خانوادگی زائران و شوق اولین زیارت پای تابلو‌های اذن ورود دیدنی است. مهدی طهماسبی از آذربایجان‌غربی همراه فرزندانش زینب، علی، امیرحسین، امیرعلی و امیراحمد در اولین حضور دست بر سینه ادب می‌گذارند و شادمانه و بلند می‌گویند «سلام آقا». سلام این زائران توجه همه را جلب می‌کند.

طهماسبی می‌گوید: هرجا که بخواهی وارد شوی، باید اجازه بگیری. درِ خانه امام هم همین است؛ اذن ورود، اجازه‌ای است که اول حال خودمان را خوب می‌کند.

* این گزارش پنج‌شنبه ۲۷ شهریورماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۰۵ شهرآرامحله منطقه ثامن چاپ شده است.